Uitgangspunten van osteopathie

De mens is een biologische eenheid.
Alle systemen in het lichaam beïnvloeden elkaar wederzijds: de structuur en de functie van elk onderdeel zijn aan elkaar gekoppeld. De mens heeft de mogelijkheid om zichzelf te genezen. Verstoring van het systeem kan tot ziekte leiden.
De osteopathie deelt het lichaam in drie systemen in, die afhankelijk van elkaar zijn:

• het pariëtale aspect: het bewegingsapparaat (beenderen, spieren, gewrichten);
• het viscerale aspect: de inwendige organen met bloedvaten en lymfestelsel;
• het cranio-sacrale aspect: (schedel, wervelkolom, zenuwstelsel en hersenvochtcirculatie).

Deze systemen test ik altijd in relatie tot elkaar.

Achtergrond

Het menselijk lichaam is eigenlijk een systeem dat altijd in een dynamisch evenwicht verkeert. Cellen worden afgebroken en vernieuwen weer.
Dit evenwicht vereist een optimale bewegingsvrijheid van het totale lichaam. Als er iets in het lichaam verandert, dan verandert ook het proces van opbouw en afbraak en ontstaat er een 'dysfunctie'. Die kan zich op verschillende manieren uiten: spierscheuren, rugklachten, enkelverstuikingen, aderverkalking, artrose, darmklachten, nierstenen, een migraine enzovoort. Het uitgangspunt van de osteopathie is het herstellen van het oorspronkelijk evenwicht in het lichaam en het zelfregulerend mechanisme van de mens. Daardoor kunnen klachten verdwijnen, ook nog na vele jaren!